نوشتن در رابطه با بازی‌هایی نظیر بازی Manifold Garden کمی دشوار است. نخست به این علت که عمده بازی‌هایی که این روزها تجربه می‌کنیم، بر مبنای موقعیت‌های قراردادی طراحی و ساخته می‌شوند و مخاطب نیز بر معنای همین قراردادهای روتین بازی را تجربه می‌کند. از همین روی، تجربه بازی‌هایی که واقعا نوآورانه باشند، محدودتر می‌شوند و هر از چندگاهی ممکن یک اثر مانند بازی Manifold Garden وارد میدان شود که واقعا حرف جدیدی برای گفتن داشته باشد و روی تمام کلیشه‌ها و قراردادهایی که می‌شناسیم لگد کند.

ایده‌ی مرکزی بازی Manifold Garden روی موضوعاتی دست گذاشته است که عملا فرای درک یک انسان عادی هستند و این موضوع علاوه‌بر جذابیت و کششی که در مخاطب ایجاد می‌کند، ممکن است بعضا به دافعه هم تبدیل شود چرا که مخاطب قرار است با چیزهایی روبه‌رو شود که حتی در سطح انتزاعی هم به آن‌ها فکر نکرده است، چه برسد به آنکه بخواهد آن‌ها را در یک بازی ویدئویی نیز تجربه کند. درک انسان عادی از فضا و مکان در یک شمای سه‌بعدی قابل ترسیم است، اما فضا و مکان در بازی Manifold Garden اصلا آن چیزی نیست که ما در زندگی روزمره زیست و تجربه می‌کنیم. در هندسه دوبعدی، اگر قرار باشد مفهوم مکان‌مندی بر زمان شکسته شود، فضا در دو بعد طول و عرض دچار خمیدگی خواهند شد، در نتیجه حرکت در یک فضای دوبعدی دیگر بسته نخواهد بود بلکه در یک فضای خمیده و به هم پیچیده شده صورت‌بندی می‌شود بدین معنا که حرکت در بعد طول یا حرکت در بعد عرض هیچگاه به بی‌نهایت یا بن‌بست ختم نمی‌شود بلکه به ابتدای خود بازمی‌گردد و مدام در یک وضعیت دوار و خمیده تکرار می‌شود. این درست مانند این است که یک کاغذ مستطیلی شکل را حول طول و عرض خمیده کنیم؛ جسم حاصل سه‌بعدی و چیزی شبیه به یک لاستیک خواهد شد. در نتیجه خمیدگی یک فضای دوبعدی منجر به خلق یک فضای سه‌بعدی خواهد شد.

ایده بازی Manifold Garden با این کلیدسوال آغاز می‌شود که چطور می‌توان خمیدگی فضا را در یک موقعیت سه‌بعدی ترسیم کرد؟ که در آن صورت برای توضیح وضعیت جدید نیاز به یک موقعیت چهار بعدی لازم است و همانند سناریوی سه‎‌بعدی، ابتدا و انتهای سه بعد اصلی به هم چسبیده و خمیده می‌شوند. 

در سال ۱۹۹۴، اولین نسخه از مجموعه Need for Speed روانه بازار شد تا آغاز کننده مجموعه‌ای باید که برای یک دهه، توانست به‌خوبی مخاطبان را سرگرم کند.